Ronald Tulp is overleden. 88 jaar oud, waarbij hij de laatste 23 jaar lid van Salland was. Hij is benoemd tot lid van verdienste, en was lid van de materiaalcommissie.
Ronald werd pal na zijn pensionering als chirurg lid van Salland. Kijkend vanaf de Vechtbrug naar de Vechtrace, met een beetje roeiervaring in het verleden bij Nereus, werd hij in 1993 geïnspireerd om lid te worden bij Salland. Om vervolgens zelf driemaal de Vechtrace mee te roeien. Kennelijk niet echt met grote ambities, getuige zijn eigen verslag in de Roeptoeter destijds: 'De kamprechterboot werd mijn trouwe metgezel'. In 1998 roeide hij zijn laatste Vechtrace, waarbij hij halverwege omsloeg, weer in de boot kroop
en toch de finish haalde, toen 70 jaar oud. Hij deed mee aan meerdere toertochten, waaronder in 1997 de Traverse de Paris. En in 2000 roeide hij de Head mee, op boeg in de acht. Tel mee: hij was toen 72 jaar, maar fysiek sterk.
Zijn grote klus bij Salland was de restauratie van de houten acht, die nog uit de oorlogsjaren dateert en diverse prijzen in zijn historie heeft, door Salland gekocht in Zaandam. Een langdurig karwei, dat was dan de prijs voor de precisie waarmee het uitgevoerd is. Volgens Piet Toering toch vooral door Ronald gerealiseerd, maar bij de doop in 2003 is aan beiden de eer gegeven: de 'Toer de Tulp'. De boot is veel gebruikt en vaart tot de dag van vandaag.
Ronald was nieuwsgierig en creatief, een uitvinder.Zo ontwikkelde hij een goed drijvende oefen-scullbak, uniek in Nederland. De leerling zat erin, de instructeur kon op de ruime boorden ernaast zitten. Veel gebruikt, maar helaas uiteindelijk vergaan.
Toen hij merkte dat skiffen niet echt gemakkelijk meer ging verzon hij de vermaarde drijvers. Zoals hij zelf zei, bespot door de 'echte' roeiers, maar wie is de echte skiffeur als je op die manier toch nog door kunt skiffen?
Van zijn laatste uitvinding, de vernuftige in- en uitstaphulp, heeft hij helaas zelf niet meer kunnen profiteren. De vinding is nog in ontwikkeling, het uittesten ervan is achteraf zijn laatste roeibootervaring geworden.
Ik heb diverse leden gevraagd Ronald te typeren. Iedereen noemt zijn vriendelijkheid, betrouwbaarheid, positieve gezelligheid. Hij kon goed luisteren, was slim, zijn bijdragen aan ledenvergaderingen sneden hout. Hij was secuur, technisch bekwaam, nam zijn tijd - ook dat is een kwaliteit. Hij was ook solitair, ging zijn eigen weg, kon in groter gezelschap stil zijn. Zelf heb ik genoten van zijn humor, dikwijls belandden we al snel in een uitbundige lach.
We zullen hem missen. En dat geldt ongetwijfeld ook voor zijn familie, die we daar veel sterkte mee toewensen.
Namens het bestuur van Roeivereniging Salland, Dirk Branbergen
met dank voor de bijdragen van diverse leden