Nog meer napret, in aanvulling op het verslag en de foto's van Lon: de foto's die An, Jeanne en Tineke maakten zijn toegevoegd aan het fotoboek. En dit is het gedicht waarvan onder een groot aantal Vechtbruggen een regel is aangebracht:
Overijsselse Vecht,
Niet weids, niet groots, maar weergaloos
in almaar eender beeld ontwijken;
zijn spiegel beurt de hemel op,
voor hem lokt steeds een nieuwe einder;
bestemming is waar hij voor leeft,
volharding is waar hij voor kiest;
scheppend ontwerpt hij zijn bereik,
zijn visioen, zijn stroomgebied;
hij kent jouw hartstocht, jouw plezier,
koestert jouw hoop, weegt elke daad;
een kleine Saksische rivier,
die naar het Zwarte Water gaat.